Stuknij na okładkę, aby przejść do spisu treści tego wydania

Nowy szpital

Marek Nowicki

Warszawa ma nowy szpital. Od lat w stolicy nie było tak wielkiej inwestycji medycznej. Dwie stare placówki, z Działdowskiej i Marszałkowskiej, połączyły się przy ulicy Żwirki i Wigury, na tyłach rektoratu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, w jeden organizm. Właśnie wróciłem z uroczystości otwarcia. Właściwie formalnie to nie jest nowy szpital, a jedynie nowa siedziba istniejącego od dawna Samodzielnego Publicznego Dziecięcego Szpitala Klinicznego. Śmiało jednak można mówić o zupełnie nowej jednostce, bo to, co powstało, jakością i wielkością nie przypomina tego, co do tej pory miały do dyspozycji chore dzieci w stolicy.

Dzieci na Działdowskiej i Marszałkowskiej były leczone w warunkach urągających standardom XXI-wiecznego szpitala. Dr Marcin Rawicz, wieloletni szef anestezjologii na Marszałkowskiej, jednym tchem wymienia wszystkie mankamenty starego budynku: za mało miejsca w salach dla dzieci, złe warunki sanitarne, brak odpowiedniej separacji pacjentów, brak nowoczesnego sprzętu. Na Żwirki i Wigury przestrzeni jest aż nadto, pokoje dla dzieci dwu- i jednoosobowe, wszystkie z łazienkami, dobre warunki socjalne także dla rodziców. Doceniam to nie jako reporter, ale jako rodzic, bo pamiętam jak w latach 90. w szpitalu pediatrycznym na Niekłańskiej w Warszawie koczowałem na krześle obok łóżeczka chorego syna. Inni rodzice w wieloosobowej sali spali pokotem, gdzie popadło – niektórzy wprost na podłodze pod łóżeczkami swoich pociech. To był koszmar, a i tak wszyscy byli szczęśliwi, że pozwolono im zostawać na noc z dziećmi. W nowym Szpitalu Pediatrycznym rodzice mają do dyspozycji specjalne rozkładane fotele, oddzielną kuchnię ze wszystkimi dogodnościami i nikt ich nie goni. No i sprzęt jest supernowoczesny. Podczas uroczystego otwarcia dyrektor szpitala chwalił się, że mają najnowocześniejszy w Europie rezonans magnetyczny – wręcz jeden z dwóch najlepszych na świecie. Tajemnica ponoć tkwi w najbogatszym z możliwych oprogramowań. Maszyna powoli zbadać bardzo dokładnie każdą najbardziej skomplikowaną patologię u każdego, nawet najmniejszego, pacjenta. Obok rezonansu stoi gotowy do użycia, kupiony za milion złotych, inkubator przystosowany do współpracy z rezonansem.

Budowa nowego Szpitala Pediatrycznego w Warszawie ma swoją bogatą, ponad półwieczną historię. Już w latach 60. XX wieku komunistyczni decydenci planowali jego budowę. W latach 70. Edward Gierek postanowił zbudować Centrum Zdrowia Dziecka w Międzylesiu, co spotykało się z oporem znawców tematu, którzy pytali po co budować CZD, skoro za chwilę ma powstać nowy szpital kliniczny dla dzieci z Warszawy. Na pewno powstanie wielkiego centrum w Międzylesiu na dekady przyczyniło się do opóźnienia drugiej warszawskiej budowy. Plany zaczęto realizować dopiero siedem lat temu. Sam zaś budynek powstał w ekspresowym tempie w ciągu ostatnich trzech lat. Nic więc dziwnego, że otwarcie nowej placówki odbyło się z pompą, na której nie zbrakło VIP-ów z panią premier na czele. Można się domyślać tylko, że dyrektor mazowieckiego oddziału NFZ miał nie najlepszy humor, gdyż to właśnie od jego decyzji będzie zależał kontrakt nowego medycznego molocha.

Najpopularniejsze artykuły