Służba Zdrowia - strona główna
SZ nr 1–16/2023
z 19 stycznia 2023 r.


>>> Wyszukiwarka leków refundowanych


Kobiety w chirurgii. Równe szanse na rozwój zawodowy?

Anna Jarosz

Kiedy w 1877 roku Anna Tomaszewicz, absolwentka wydziału medycyny Uniwersytetu w Zurychu wróciła do ojczyzny z dyplomem lekarza w ręku, nie spodziewała się wrogiego przyjęcia przez środowisko medyczne. Ale stało się inaczej. Uznany za wybitnego chirurga i honorowany do dzisiaj, prof. Ludwik Rydygier miał powiedzieć: „Precz z Polski z dziwolągiem kobiety-lekarza!”. W podobny ton uderzyła Gabriela Zapolska, uważana za jedną z pierwszych polskich feministek, która bez ogródek powiedziała: „Nie chcę kobiet lekarzy, prawników, weterynarzy! Nie kraj trupów! Nie zatracaj swej godności niewieściej!".



Można by powiedzieć – dawno, dawno temu… Ale to nie będzie bajka. Przez wiele wieków głównie mężczyźni sprzeciwiali się obecności kobiet w medycynie. A jeśli już musiały się tam pojawiać, to najlepiej w jakiejś podrzędnej roli. Do dziś po szpitalnych korytarzach krąży pewien żart. Zwykły „suchar”, który mówi, że kobieta chirurg jest jak świnka morska – ani świnka, ani morska, czyli inaczej ani kobieta, ani chirurg.

– To kiepski żart, który mnie nie śmieszy – mówi dr n. med. Magdalena Wyrzykowska, kobieta chirurg z kilkunastoletnim stażem zawodowym i członkini zarządu fundacji „Kobiety w Chirurgii”. – Ale ten lekko zapleśniały „żart” jest potrzebny, bo dobrze pokazuje, jak kobiety były (i jeszcze są) traktowane w medycynie, zwłaszcza gdy chciały wybrać specjalizację zabiegową. Dlaczego ani kobieta, ani chirurg? Tu pokutuje stereotypowe myślenie. Jak się chce być kobietą, to trzeba być gibką, umalowaną, szczebiocącą i zalotną. Jeśli kobieta nie przystaje do tego schematu, chce być konkretna i profesjonalna, to szybko przykleja się jej łatkę – babochłop. Lekarki, które były kobiece, ale zależało im na poważnym, równym traktowaniu zawsze musiały ostro walczyć o swoją pozycję.

Dopiero po latach starań o bycie poważanym chirurgiem dr Wyrzykowska zorientowała się, jak często, w przeszłości, doświadczała pośredniej dyskryminacji w pracy. Ten rodzaj dyskryminacji często przybiera znamiona „troski”: no jak ty sobie poradzisz z dziećmi, jak będzie teraz wyglądało twoje życie, może powinnaś się zastanowić, czy dobrze wybrałaś, to przecież ciężka praca. Osoba, do której kieruje się takie słowa traci pewność siebie, odczuwa lęk, zaczyna się zastanawiać, czy dokonała właściwego wyboru. Jak mi się dziecko rozchoruje, kto mnie zastąpi na dyżurze, co zrobi mój szef, a i dzieci bez matki też cierpią. W głowie kłębią się pytania, na które nie ma dobrej odpowiedzi, ale sprawiają, że żyjesz w dyskomforcie, że stale gdzieś nie jesteś wystarczająco dobra.

– Najdotkliwiej odczułam przeszkody, jakie stawiano, aby utrudnić mi rozwój zawodowy, szkolenie się na poziomie, który sobie wymarzyłam – dodaje. – Zdałam sobie z tego sprawę po latach. W szpitalu, w którym pracowałam, nie było kobiet na wysokich stanowiskach. Większość była postponowana, kierowana do zadań administracyjnych, nie były w głównym nurcie chirurgicznym, chociaż były zdolne i miały odpowiednią wiedzę.

W męskich rękach



Chirurgia jest dziedziną silnie zdominowaną przez mężczyzn. W Polsce w tym zawodzie pracuje 6,5 tysiąca osób, w tym tylko 876 kobiet. Kobiety są zniechęcane do pracy w specjalizacjach zabiegowych, często ich rola jest umniejszana, są traktowane niepoważnie lub wręcz obrażane. Potwierdza to badanie przeprowadzone w 2020 roku przez fundację „Kobiety w Chirurgii”. W badaniu „Liczymy się” wzięły udział 472 kobiety pracujące w specjalizacjach zabiegowych jako lekarki (54% próby), pielęgniarki (39% próby) i położne (7% próby). 57% ankietowanych zgłosiło, że spotkało się w pracy z mobbingiem, który należy rozumieć jako zastraszanie pracowników, przemoc psychiczną, zachowania celowo upokarzające, przemoc fizyczną, groźby, umniejszanie kompetencji, utrudnianie wykonywania pracy. 47% kobiet uważa, że są niesprawiedliwie rozpisywane do zabiegów i wpisywane do grafików dyżurowych (46%). Kobiety doświadczyły też łamania praw pracowniczych, w tym do odpoczynku (45%) i urlopu (30%). 39% kobiet doświadczyło dyskryminacji ze względu na płeć.

– W Polsce blisko 60% osób kończących studia lekarskie to kobiety – mówi Magdalena Wyrzykowska. – Odwracając proporcje, można powiedzieć, że mężczyźni stanowią niecałe 40% lekarzy w kraju. Niewiele kobiet kończących studia decyduje się na specjalizacje zabiegowe. Wśród chirurgów ogólnych jest tylko 13,4% pań. To, niestety, tendencja ogólnoświatowa. I chociaż to kobiety stanowią medycynę, w chirurgii jest ich ciągłe bardzo mało, np. w Niemczech 7,3%, we Francji 15,8%. W Wielkiej Brytanii 54% osób rozpoczynających specjalizację z chirurgii to kobiety, ale tylko 25% kończy ją. Tylko 12% z nich zostaje konsultantkami z dziedziny chirurgii, co łączy się nie tylko z większym prestiżem i wyższymi zarobkami, ale także z możliwością tworzenia własnych zespołów czy wręcz własnych szkół chirurgii.

Podobno nie chcą



Wieść gminna niesie, że kobiety nie zostają chirurgami, bo nie chcą. Tymczasem, z licznych badań prowadzonych na całym świecie wynika, że od początku studiów kobiety są zniechęcane do wybierania specjalizacji zabiegowych. Jak mantrę powtarza się im, że to nie jest praca dla kobiet, bo są zbyt emocjonalne, wrażliwe, słabe fizycznie, bo chcą mieć dzieci, a tego nie da się połączyć z chirurgią.

– Kiedy kobieta, mimo licznych przeszkód, trafia na oddział chirurgiczny na różne sposoby pokazuje się jej, że to nie miejsce dla niej – stwierdza dr Wyrzykowska.

– Umniejszanie pozycji, doświadczenia jest częste. Poza tym, kiedy zaczynałam pracę na bloku operacyjnym nie było np. ubrań w moim rozmiarze. Aby nie spadły mi spodnie, kleiłam je taśmą. Te „drobiazgi” wyraźnie pokazywały, że to nie jest miejsce dla kobiety. I to nie jest moja prywatna opinia, ale wiedza pochodząca z badań dotyczących dyskryminacji kobiet pracujących w specjalizacjach zabiegowych. Kobiety będące chirurgami są przez pracodawców zniechęcane do macierzyństwa, co w badaniu „Liczymy się” podkreśliło 47% kobiet. Lekarki tę opinię wyrażały częściej (57%).

Rzecz o fundacji



Fundacja „Kobiety w Chirurgii” powstała w styczniu 2021 roku. Na stronie fundacji możemy przeczytać:

„Fundacja Kobiety w Chirurgii jest organizacją mającą na celu inspirowanie do rozwoju oraz zapewnianie wszechstronnego wsparcia dla lekarek, pielęgniarek i położnych pracujących w specjalizacjach zabiegowych. Chcemy mobilizować kobiety do angażowania się w proces zmian w polskiej medycynie. Wdrażamy programy, które dadzą szansę na równy start i rozwój w specjalizacjach zabiegowych, pomogą zdobywać przydatne umiejętności oraz zapewnią kobietom wsparcie i opiekę – merytoryczną, prawną i psychologiczną. Zależy nam, by chirurgię w Polsce prowadziły zgrane i zmotywowane zespoły, a praca każdej z tworzących je osób była na równi doceniana i szanowana”.

Badanie „Liczymy się” pokazało, że 68% kobiet oczekuje od fundacji wsparcia w kształceniu zawodowym. Wsparcie prawne potrzebne jest 48% ankietowanych, a 46% oczekuje propagowania idei work-life balance. Obraz polskiej chirurgii nie wygląda najlepiej, gdy zerknie się na niego przez pryzmat kolejnych oczekiwań kobiet. 45% wskazało na potrzebę przeciwdziałania dyskryminacji i przemocy w miejscu pracy, 43% potrzebuje wsparcia materialnego, a również 43% chciałoby mieć w pracy mentora/mentorkę, na którym można się wzorować i za nim podążać.

Aby sprostać oczekiwaniom kobiet, fundacja organizuje liczne szkolenia i warsztaty. Ogromnym zainteresowaniem pań cieszą się warsztaty z obsługi robota da Vinci. W ciągu 2022 roku odbyły się trzy takie spotkania.

– Wsparcie kobiet w rozwoju zawodowym przekłada się na polepszenie kondycji całego systemu ochrony zdrowia – twierdzi Magdalena Wyrzykowska. – Ponad połowa studentów medycyny to kobiety, jeśli więcej z nich będzie traktowało wybór specjalizacji zabiegowej jako naturalny, być może zniweluje to kryzys kadrowy w polskiej chirurgii. Należy kłaść nacisk na równy dostęp do kształcenia zawodowego, nieograniczanie możliwości pracy na bloku operacyjnym i na edukację osób zajmujących kierownicze stanowiska. Tylko w atmosferze równości można budować zespoły, które są zaangażowane, profesjonalne i empatyczne, i dzięki temu dają pacjentom najlepszą możliwą opiekę.

Liczba kobiet chirurgów w Polsce wciąż jest relatywnie mała, ale organizatorzy warsztatów (fundacja „Kobiety w Chirurgii”, Szpital Medicover oraz firma Synektik S.A., dystrybutor systemów robotycznych da Vinci) wierzą, że będzie szybko przyrastać, tak jak ma to miejsce na świecie. Warsztaty adresowane do kobiet, które chcą zostać operatorkami da Vinci, to ważny krok na drodze do wyrównania szans w zawodzie i dostępie do nowoczesnych technologii w medycynie. To wielka szansa, która umożliwia młodym lekarkom rozwój i spełnianie swoich zawodowych ambicji

Wsparciem da Vinci



W Polsce pracują 24 systemy robotyczne da Vinci. Obsługuje je 70 certyfikowanych operatorów, wśród których są 3 kobiety. Robot da Vinci może uczestniczyć w ponad 200 różnych zabiegach operacyjnych. W Polsce z jego udziałem wykonuje się kilkadziesiąt rodzajów operacji.

Średni wiek chirurga w Polsce to 65 lat, co oczywiście z czasem przekłada się na sprawność chirurgiczną. Da Vinci może wydłużyć zawodowe życie chirurga o 10–15 lat. Robot nie rozróżnia płci, wzrostu, wieku ani siły operatora. To właśnie sprawia, że może być obsługiwany przez każdego. Dlatego właśnie wprowadzenie robotyki do medycyny likwiduje potencjalną barierę stojącą przed kobietami, które chcą się rozwijać w zawodzie chirurga, a która jest związana z ergonomią pracy, sprawnością fizyczną, konieczną do wykonywania wielogodzinnych operacji. Inaczej mówiąc, system robotyczny da Vinci likwiduje wszystkie bariery w dostępie do zawodu chirurga – poprawia ergonomię pracy, zmienia postrzeganie pracy chirurga jako uciążliwej i stojącej pracy fizycznej.

– To, co widzę po stronie uczestniczek warsztatów, to ogromna determinacja i chęć samodoskonalenia się – mówi dr n. med. Joanna Bubak-Dawidziuk, jedna z trzech polskich operatorek da Vinci, specjalizująca się w leczeniu zaawansowanej endometriozy. – Potrzeba im po prostu mądrego prowadzenia, platformy do swobodnej wymiany wiedzy i doświadczeń oraz wolnej od stereotypów przestrzeni do rozwijania swoich umiejętności. Każda kobieta chirurg ma analogiczne możliwości rozwoju co mężczyźni i w przypadku każdej z nich można mówić o tych samych predyspozycjach do wykonywania zawodu co u mężczyzn. Niezbędne są ciężka praca, szukanie najlepszych dla siebie rozwiązań i nieuleganie presji otoczenia czy szkodliwym przekonaniom.





Najpopularniejsze artykuły

Ile trwają studia medyczne w Polsce? Podpowiadamy!

Studia medyczne są marzeniem wielu młodych ludzi, ale wymagają dużego poświęcenia i wielu lat intensywnej nauki. Od etapu licencjackiego po specjalizację – każda ścieżka w medycynie ma swoje wyzwania i nagrody. W poniższym artykule omówimy dokładnie, jak długo trwają studia medyczne w Polsce, jakie są wymagania, by się na nie dostać oraz jakie możliwości kariery otwierają się po ich ukończeniu.

Tygrys maruder

Gdzie są powiatowe centra zdrowia? Co z lepszą dostępnością do lekarzy geriatrów? A z obietnicą, że pacjent dostanie zwrot kosztów z NFZ, jeśli nie zostanie przyjęty w poradni AOS w ciągu 60 dni? Posłowie PiS skrzętnie wykorzystali „100 dni rządu”, by zasypać Ministerstwo Zdrowia mniej lub bardziej absurdalnymi interpelacjami dotyczącymi stanu realizacji obietnic, złożonych w trakcie kampanii wyborczej. Niepomni, że ich ministrowie i prominentni posłowie w swoim czasie podkreślali, że na realizację obietnic (w zdrowiu na pewno) potrzeba kadencji lub dwóch.

Preludium i pandemiczna fuga

Rozmowa z prof. dr. hab. n. biol. Krzysztofem Pyrciem, wirusologiem, kierownikiem Pracowni Wirusologii w Małopolskim Centrum Biotechnologii Uniwersytetu  Jagiellońskiego (MCB), liderem grupy badawczej Virogenetics, działającej w ramach MCB, należącej do europejskiego konsorcjum DURABLE, które od 2023 r. zrzesza światowej klasy instytuty badań podstawowych i translacyjnych, koordynowane przez Instytut Pasteura w Paryżu. 

52 patogeny pod lupą ECDC

Jest mało prawdopodobne, aby COVID-19 był jedynym globalnym lub paneuropejskim kryzysem zdrowotnym naszego stulecia. Przewidywanie przyszłych ognisk chorób zakaźnych oraz zwiększanie zdolności w zakresie gotowości i reagowania jest konieczne. Co więcej, trendy długoterminowe, takie jak oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe czy zmiany klimatyczne – powiązane ze wzrostem zagrożenia chorobami zakaźnymi na całym świecie i w Europie – stale rosną. A struktury demograficzne społeczeństw Europy, w szczególności starzenie się, prowadzą do większej podatności na zagrożenia zdrowotne. Wymaga to systemowego podejścia opartego na prognozowaniu, uznającego interakcję między zdrowiem ludzi i zwierząt a środowiskiem, opracowania strukturalnych, przyszłościowych rozwiązań.

Testy wielogenowe pozwalają uniknąć niepotrzebnej chemioterapii

– Wiemy, że nawet do 85% pacjentek z wczesnym rakiem piersi w leczeniu uzupełniającym nie wymaga chemioterapii. Ale nie da się ich wytypować na podstawie stosowanych standardowo czynników kliniczno-patomorfologicznych. Taki test wielogenowy jak Oncotype DX pozwala nam wyłonić tę grupę – mówi onkolog, prof. Renata Duchnowska.

Worków z pieniędzmi nie będzie

Jeśli chodzi o nakłady, cały czas jesteśmy w ogonie krajów wysokorozwiniętych. Średnia dla OECD, jeśli chodzi o nakłady łączne, to 9 proc., w Polsce – ok. 6,5 proc. Jeśli chodzi o wydatki publiczne, w zasadzie nie przekraczamy 5 proc. – mówił podczas kongresu Patient Empowerment Jakub Szulc, były wiceminister zdrowia, w maju powołany przez minister Izabelę Leszczynę do zespołu, który ma pracować nad zmianami systemowymi.

Personalizacja szczepień przeciw grypie i strategie poprawy wyszczepialności

– W Polsce głównym problemem jest brak zainteresowania szczepieniami przeciwko grypie. Debata na temat rodzaju szczepionek przeciw grypie i ich porównywanie to temat drugo- planowy. Zwłaszcza że intensywne promowanie nowych preparatów może osłabiać zaufanie do tych już dostępnych – uważa Paweł Grzesiowski, Główny Inspektor Sanitarny. Prof. Robert Flisiak, powołany przez ministrę zdrowia Izabelę Leszczynę na szefa zespołu do spraw monitorowania i oceny zagrożeń związanych z chorobami zakaźnymi, wskazuje, że najważniejsza jest dziś poprawa poziomu wyszczepialności poprzez identyfikację i wdrażanie odpowiednich strategii i kierunków działań.

Misja Rak Płuca

Rak płuca zajmuje pierwsze miejsce pod względem zachoro- walności i umieralności na nowotwory złośliwe na świecie. Także w Polsce jest główną przyczyną zgonów z powodu chorób nowotworowych. W czerwcu tego roku Polska Grupa Raka Płuca we współpracy z ponad 10 towarzystwami naukowymi i organizacjami pacjentów działającymi w obszarze medycyny rodzinnej, diagnostyki, chirurgii i onkologii, powołała MISJĘ RAK PŁUCA 2024–2034. Celem działania ma być poprawa efektów opieki nad pacjentami z rakiem płuca.

Onkologia – organizacja, dostępność, terapie

Jak usprawnić profilaktykę raka piersi, opiekę nad chorymi i dostęp do innowacyjnych terapii? – zastanawiali się eksperci 4 września br. podczas Forum Ekonomicznego w Karpaczu.

Brytyjska służba zdrowia dynamicznie rozwija „wirtualne oddziały szpitalne”

Zapewniają one opiekę na poziomie szpitala, ale prowadzoną w przyjaznym otoczeniu – w domu pacjenta. W tym środowisku pacjenci lepiej dochodzą do zdrowia, rzadziej wracają do szpitala, a przede wszystkim to tańsza forma leczenia niż standardowa hospitalizacja. W Wielkiej Brytanii mają już ponad 12 tys. wirtualnych łóżek, a planowanych jest kolejnych 15 tys.

Pigułka dzień po, czyli w oczekiwaniu na zmianę

Już w pierwszych tygodniach urzędowania minister zdrowia Izabela Leszczyna ogłosiła program „Bezpieczna, świadoma ja”, czyli – pakiet rozwiązań dla kobiet, związanych przede wszystkim ze zdrowiem prokreacyjnym. Po kilku miesiącach można byłoby już zacząć stawiać pytania o stan realizacji… gdyby było o co pytać.

Klimat stawia nowe wyzwania zdrowotne

Globalna zmiana klimatu stała się jednym z najbardziej widocznych problemów środowiskowych XXI wieku. Od zdjęć niedźwiedzi polarnych przyczepionych do topniejących kier lodowych na Alasce po wyschnięte i popękane pola uprawne rozciągające się aż po horyzont w Afryce – obrazy ekologicznych skutków zmian klimatycznych stały się częścią naszej wspólnej świadomości. Rzadko jednak skutki zmian klimatycznych są wyrażane w kategoriach rzeczywistych i potencjalnych kosztów życia i cierpienia ludzkiego.

Kamica żółciowa – przyczyny, objawy i leczenie

Kamica żółciowa to schorzenie, które dotyka około 20% populacji. Jest to najczęstsza przyczyna hospitalizacji związanych z układem pokarmowym. Charakteryzuje się występowaniem złogów w pęcherzyku żółciowym lub drogach żółciowych. Niektórzy pacjenci nie doświadczają żadnych objawów, inni cierpią z powodu ataku kolki żółciowej i innych powikłań.

Diagnozowanie insulinooporności to pomylenie skutku z przyczyną

Insulinooporność początkowo wykrywano u osób chorych na cukrzycę i wcześniej opisywano ją jako wymagającą stosowania ponad 200 jednostek insuliny dziennie. Jednak ze względu na rosnącą świadomość konieczności leczenia problemów związanych z otyłością i nadwagą, w ostatnich latach wzrosło zainteresowanie tą... no właśnie – chorobą?

Dobra polisa na życie — na co zwrócić uwagę?

Ubezpieczenie na życie to zabezpieczenie finansowe w trudnych chwilach. Zapewnia wsparcie w przypadku nieszczęśliwego wypadku lub śmierci ubezpieczonego. Aby polisa dobrze spełniała swoją funkcję i gwarantowała pomoc, niezbędne jest gruntowne sprawdzenie jej warunków. Jeśli chcesz wiedzieć, na czym dokładnie powinieneś się skupić — przeczytaj ten tekst!

Ciemna strona eteru

Zabrania się sprzedaży eteru etylowego i jego mieszanin – stwierdzał artykuł 3 uchwalonej przez sejm ustawy z dnia 22 czerwca 1923 r. w przedmiocie substancji i przetworów odurzających. Nie bez kozery, gdyż, jak podawały statystyki, aż 80 proc. uczniów szkół narkotyzowało się eterem. Nauczyciele bili na alarm – używanie przez dzieci i młodzież eteru prowadzi do ich otępienia. Lekarze wołali – eteromania to zguba dla organizmu, prowadzi do degradacji umysłowej, zaburzeń neurologicznych, uszkodzenia wątroby. Księża z ambon przestrzegali – eteryzowanie się nie tylko niszczy ciało, ale i duszę, prowadząc do uzależnienia.




bot