Służba Zdrowia - strona główna
SZ nr 63–66/2001
z 16 sierpnia 2001 r.

Stuknij na okładkę, aby przejść do spisu treści tego wydania


>>> Wyszukiwarka leków refundowanych


Wskazania i przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego

Lekarz kierujący na leczenie uzdrowiskowe powinien znać wskazania i przeciwwskazania do tego rodzaju leczenia.


Fot. Thinkstock

Wskazania określają grupy chorób lub poszczególne choroby do leczenia w warunkach uzdrowiskowych. Wyodrębniają więc te choroby przewlekłe, które mogą być leczone metodami balneofizykalnymi, co – jak można się spodziewać – przyniesie dobre rezultaty.

Przeciwwskazania dotyczą zaś grupy chorób i jednostek chorobowych nie kwalifikujących się do leczenia metodami uzdrowiskowymi. Zwykle potrzebne jest stosowanie w tych przypadkach innych metod leczniczych. Niektóre z tej grupy chorób nie mogą być leczone w uzdrowisku, ponieważ nie przynosi to żadnych korzyści lub, co gorsza, może doprowadzić do zaostrzenia albo uogólnienia. Do leczenia uzdrowiskowego nie kwalifikują się też chorzy wymagający całodobowej indywidualnej opieki medycznej, czego zakład lecznictwa uzdrowiskowego nie może zapewnić.

Wskazania i przeciwwskazania można podzielić na ogólne i szczegółowe. Wskazania ogólne odpowiadają profilom leczniczym uzdrowiska i obejmują zespoły jednostek chorobowych, które generalnie kwalifikują się do leczenia uzdrowiskowego, lecz brak ściślejszych danych o rodzaju i stanie zaawansowania choroby nie pozwala na podjęcie ostatecznej decyzji co do wyboru odpowiedniego uzdrowiska ani typu zakładu lecznictwa uzdrowiskowego. Znajomość wskazań ogólnych jest potrzebna lekarzowi kierującemu przy wstępnym podejmowaniu decyzji, kiedy ocenia, czy w ogóle może chorego skierować na ten typ leczenia; czy ten sposób leczenia mu pomoże, a nie zaszkodzi.

Szczegółowe wskazania uściślają konkretne jednostki chorobowe, określają stadium schorzenia i inne szczegóły kliniczne. Ten rodzaj wskazań pomaga lekarzowi podjąć decyzję w sprawie wyboru typu zakładu lecznictwa uzdrowiskowego (szpital uzdrowiskowy czy sanatorium), do którego chory powinien być skierowany oraz konkretnego uzdrowiska.

Przeciwwskazania ogólne, zwane też bezwzględnymi, obejmują zespoły lub jednostki chorobowe, które nie kwalifikują się do leczenia uzdrowiskowego niezależnie od rodzaju uzdrowiska i typu zakładu leczniczego. Choroby te wymagają zwykle intensywnego leczenia specjalistycznego w miejscowym szpitalu. Inna grupa chorób to te, co do których podejrzewamy, że mogą ulec uogólnieniu lub zaostrzeniu pod wpływem stosowanej terapii uzdrowiskowej. Istotnym problemem, często kontrowersyjnym, jest kierowanie do uzdrowisk chorych w wieku podeszłym. Z medycznego punktu widzenia nie wiek metrykalny powinien być brany pod uwagę, ale stan wydolności układowej i narządowej. Zasadą powinno się stać kierowanie chorych w wieku podeszłym oraz tych z zaawansowanymi chorobami do miejscowości uzdrowiskowych położonych najbliżej ich miejsc zamieszkania, co zmniejszy uciążliwość podróży i pozwoli na lepszą adaptację do środowiska przyrodniczego.

Należy zaznaczyć, że przeciwwskazania ogólne odnoszą się również do chorób towarzyszących chorobie podstawowej. Wprowadzenie do uzdrowisk nowej formy leczenia, jaką jest wczesna rehabilitacja, wpłynęło na znaczne ograniczenie przeciwwskazań, co oznacza rozszerzenie wskazań leczniczych. W zestawieniu przeciwwskazań ogólnych znajdują się te rodzaje chorób lub powikłań, które nie kwalifikują się do leczenia szpitalnego i sanatoryjnego, ale mogą stanowić względne wskazania do leczenia w zakładach rehabilitacji uzdrowiskowej. Do takich chorób można zaliczyć niedowłady i porażenia z nietrzymaniem moczu niedużego stopnia oraz przebycie operacji zakończonej wytworzeniem sztucznego odbytu (stomia).

Zupełnie nowym podejściem w problematyce wskazań leczniczych jest istotna zmiana stanowiska co do leczenia w warunkach uzdrowiskowych chorób nowotworowych po zakończonym leczeniu zachowawczym lub operacyjnym. Przez przynajmniej 50 lat obowiązywały zasady niekierowania do uzdrowiska chorych po leczeniu choroby nowotworowej wcześniej niż przed upływem 5 lat obserwacji po zabiegu lub chemioterapii. Krajowi konsultanci w balneologii i onkologii uzgodnili ostatnio wspólne stanowiska w zakresie wskazań i przeciwwskazań do leczenia różnych postaci choroby nowotworowej. Według tych uzgodnień zdecydowane przeciwwskazanie do leczenia choroby nowotworowej w uzdrowisku występuje u chorych z czynną chorobą nowotworową we wszystkich postaciach, u chorych w trakcie chemioterapii oraz przed upływem jednego roku od zakończenia leczenia operacyjnego lub zachowawczego.

Jedynie chorych po leczeniu niektórych nowotworów (czerniak, nerki, białaczka, ziarnica złośliwa, chłoniak złośliwy) nie należy kierować wcześniej niż przed upływem 5 lat od zakończenia leczenia.

Główna zmiana polega więc na możliwości skierowania do uzdrowiska części chorych po leczeniu z powodu nowotworu złośliwego już po roku, a nie po 5 latach obserwacji.

Opracowano na podstawie "Kompendium balneologii"

Wskazania ogólne


1. Choroby układu krążenia:


2. Choroby układu oddechowego:


3. Choroby układu trawienia:


4. Choroby układu wydzielania wewnętrznego i przemiany materii (cukrzyca, otyłość, nadczynność i niedoczynność tarczycy, choroby przysadki i nadnerczy):


5. Choroby reumatologiczne i ortopedyczno-urazowe:


6. Choroby układu nerwowego:


7. Choroby kobiece:


8. Choroby skóry:


9. Choroby układu moczowego:


10. Choroby zawodowe:


Przeciwwskazania ogólne (bezwzględne):







Najpopularniejsze artykuły

Münchhausen z przeniesieniem

– Pozornie opiekuńcza i kochająca matka opowiada lekarzowi wymyślone objawy choroby swojego dziecka lub fabrykuje nieprawidłowe wyniki jego badań, czasem podaje mu truciznę, głodzi, wywołuje infekcje, a nawet dusi do utraty przytomności. Dla pediatry zespół Münchhausena z przeniesieniem to wyjątkowo trudne wyzwanie – mówi psychiatra prof. Piotr Gałecki, kierownik Kliniki Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.

Ciemna strona eteru

Zabrania się sprzedaży eteru etylowego i jego mieszanin – stwierdzał artykuł 3 uchwalonej przez sejm ustawy z dnia 22 czerwca 1923 r. w przedmiocie substancji i przetworów odurzających. Nie bez kozery, gdyż, jak podawały statystyki, aż 80 proc. uczniów szkół narkotyzowało się eterem. Nauczyciele bili na alarm – używanie przez dzieci i młodzież eteru prowadzi do ich otępienia. Lekarze wołali – eteromania to zguba dla organizmu, prowadzi do degradacji umysłowej, zaburzeń neurologicznych, uszkodzenia wątroby. Księża z ambon przestrzegali – eteryzowanie się nie tylko niszczy ciało, ale i duszę, prowadząc do uzależnienia.

Leki, patenty i przymusowe licencje

W nowych przepisach przygotowanych przez Komisję Europejską zaproponowano wydłużenie monopolu lekom, które odpowiedzą na najpilniejsze potrzeby zdrowotne. Ma to zachęcić firmy farmaceutyczne do ich produkcji. Jednocześnie Komisja proponuje wprowadzenie przymusowego udzielenia licencji innej firmie na produkcję chronionego leku, jeśli posiadacz patentu nie będzie w stanie dostarczyć go w odpowiedniej ilości w sytuacjach kryzysowych.

Astronomiczne rachunki za leczenie w USA

Co roku w USA ponad pół miliona rodzin ogłasza bankructwo z powodu horrendalnie wysokich rachunków za leczenie. Bo np. samo dostarczenie chorego do szpitala może kosztować nawet pół miliona dolarów! Prezentujemy absurdalnie wysokie rachunki, jakie dostają Amerykanie. I to mimo ustawy, która rok temu miała zlikwidować zjawisko szokująco wysokich faktur.

Czy Unia zakaże sprzedaży ziół?

Z końcem 2023 roku w całej Unii Europejskiej wejdzie w życie rozporządzenie ograniczające sprzedaż niektórych produktów ziołowych, w których stężenie alkaloidów pirolizydynowych przekroczy ustalone poziomy. Wszystko za sprawą rozporządzenia Komisji Europejskiej 2020/2040 z dnia 11 grudnia 2020 roku zmieniającego rozporządzenie nr 1881/2006 w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów alkaloidów pirolizydynowych w niektórych środkach spożywczych.

Leczenie wspomagające w przewlekłym zapaleniu prostaty

Terapia przewlekłego zapalenia stercza zarówno postaci bakteryjnej, jak i niebakteryjnej to duże wyzwanie. Wynika to między innymi ze słabej penetracji antybiotyków do gruczołu krokowego, ale także z faktu utrzymywania się objawów, mimo skutecznego leczenia przeciwbakteryjnego.

ZUS zwraca koszty podróży

Osoby wezwane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do osobistego stawiennictwa na badanie przez lekarza orzecznika, komisję lekarską, konsultanta ZUS często mają do przebycia wiele kilometrów. Przysługuje im jednak prawo do zwrotu kosztów przejazdu. ZUS zwraca osobie wezwanej na badanie do lekarza orzecznika oraz na komisję lekarską koszty przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca wskazanego w wezwaniu i z powrotem. Podstawę prawną stanowi tu Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 31 grudnia 2004 r. (...)

Protonoterapia. Niekończąca się opowieść

Ośrodek protonoterapii w krakowskich Bronowicach kończy w tym roku pięć lat. To ważny moment, bo o leczenie w Krakowie będzie pacjentom łatwiej. To dobra wiadomość. Zła jest taka, że ułatwienia dotyczą tych, którzy mogą za terapię zapłacić.

Mielofibroza choroba o wielu twarzach

Zwykle chorują na nią osoby powyżej 65. roku życia, ale występuje też u trzydziestolatków. Średni czas przeżycia wynosi 5–10 lat, choć niektórzy żyją nawet dwadzieścia. Ale w agresywnej postaci choroby zaledwie 2–3 lata od postawienia rozpoznania.

Gdy rozum śpi, budzi się bestia

Likantropia (z gr. lýkos – wilk i ánthropos – człowiek) to wiara w zdolność
przekształcania się ludzi w zwierzęta, zwłaszcza w wilki. Etymologię tego
terminu wywodzi się też od króla Arkadii – Likaona, który, jak opisuje
Owidiusz w Metamorfozach, został przemieniony w wilka, gdyż ośmielił się
podać Zeusowi ludzkie mięso – ciało własnego syna.

Miłość w białym fartuchu

Na nocnych dyżurach, w gabinecie USG, magazynie albo w windzie. Najczęściej
między lekarzem a pielęgniarką. Romanse są trwałym elementem szpitalnej rzeczywistości. Dlaczego? Praca w szpitalu jest ciężka – fizycznie i psychicznie. Zwłaszcza na chirurgii. W sytuacjach zagrożenia życia działa się tam szybko, na pełnej adrenalinie, często w nocy albo po nocy nieprzespanej. W takiej atmosferze, pracując ramię w ramię, pielęgniarki zbliżają się do chirurgów. Stają się sobie bliżsi. Muszą sobie wzajemnie ufać i polegać na sobie. Z czasem wiedzą o sobie wszystko. Są partnerami w działaniu. I dlatego często stają się partnerami w łóżku, czasami także w życiu. Gdzie uprawiają seks? Wszędzie, gdzie tylko jest okazja. W dyżurce, w gabinecie USG, w pokoju socjalnym, w łazience, a czasem w pustej sali chorych. Kochankowie dobierają się na dyżury, zazwyczaj nocne, często zamieniają się z kolegami/koleżankami, by być razem. (...)

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego – rola lekarza POZ

Powszechnie uważa się, że chorego na wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) leczy gastroenterolog i – okresowo – chirurg. Tymczasem główna rola w tym procesie przypada lekarzowi rodzinnemu.

Czynniki wpływające na wyniki badań laboratoryjnych

Diagnostyka laboratoryjna jest nieodłączną składową procesu diagnostyczno-terapeutycznego, a wyniki badań laboratoryjnych stanowią nieocenione źródło informacji o stanie zdrowia pacjenta. Pod warunkiem że wynik taki jest wiarygodny.

EBN, czyli pielęgniarstwo oparte na faktach

Rozmowa z dr n. o zdrowiu Dorotą Kilańską, kierowniczką Zakładu Pielęgniarstwa Społecznego i Zarządzania w Pielęgniarstwie w UM w Łodzi, dyrektorką Europejskiej Fundacji Badań Naukowych w Pielęgniarstwie (ENRF), ekspertką Komisji Europejskiej, Ministerstwa Zdrowia i WHO.

Rzeczpospolita bezzębna

Polski trzylatek statystycznie ma aż trzy zepsute zęby. Sześciolatki mają próchnicę częściej niż ich rówieśnicy w Ugandzie i Wietnamie. Na fotelu dentystycznym ani razu w swoim życiu nie usiadł co dziesiąty siedmiolatek. Statystyki dotyczące starszych napawają grozą: 92 proc. nastolatków i 99 proc. dorosłych ma próchnicę. Przeciętny Polak idzie do dentysty wtedy, gdy nie jest w stanie wytrzymać bólu i jest mu już wszystko jedno, gdzie trafi.

Neonatologia – specjalizacja holistyczna

O specyfice specjalizacji, którą jest neonatologia, z dr n. med. Beatą Pawlus, lekarz kierującą Oddziałem Neonatologii w Szpitalu Specjalistycznym im. Świętej Rodziny w Warszawie oraz konsultant województwa mazowieckiego w dziedzinie neonatologii rozmawia red. Renata Furman.




bot