Ważne do 10 stycznia

Marek Wójtowicz

Nowy Rok zawsze kojarzy mi się z oddziałem noworodkowym i malutkimi obywatelami w malutkich łóżeczkach, którzy za dwadzieścia lat zaczną płacić składkę na moją emeryturę. Jestem z pokolenia, które nie załapało się już na cenne w latach siedemdziesiątych kredyty dla młodych małżeństw, natomiast w latach osiemdziesiątych musiało odstać swoje w kolejkach po "Humanę", "Bebiko 2GR" i wychować dziecko z pomocą dwudziestu przydziałowych pieluch tetrowych. Ze szczególnym sentymentem wspominam ofiarowaną przez proboszcza zagraniczną plastykową butelkę do karmienia, która służyła mojej córce dwa lata. Prawdziwe cudo! Teraz przyszły lepszo-gorsze czasy, bo wszystko mamy w sklepach, tylko nie każdego na wszystko stać. Zaczynając nowy rok, pomyślmy czy dla naszych nowych, malutkich obywateli tworzymy właściwe warunki przychodzenia na świat, dorastania, wychowania, nauczania, a za dwadzieścia lat – także korzystnego zaistnienia w Zjednoczonej Europie?

Po trzech latach wdrażania reformy rynku zdrowotnego kasy chorych nie mają jasnej wizji finansowania rodzenia się nowych obywateli w oddziałach położniczo-noworodkowych. Dyrektorzy szpitali i lekarze odpowiednich pionów nie wiedzą, czy promować w otoczeniu zachodzenie w ciążę i rodzenie dzieci, czy raczej... zniechęcać. Przyrost naturalny maleje, naród się starzeje, "jedynie słuszne" jest więc tworzenie oddziałów opieki długoterminowej i geriatrycznej. W pierwszym roku reformy moja kasa płaciła po 1000 zł od jednego urodzonego w szpitalu noworodka, a bardziej skąpa kasa branżowa – tylko 700 zł. Naiwnie zaproponowałem w negocjacjach wpisanie do umowy, że jak będą dwojaczki albo trojaczki – to mnożymy stawki przez dwa, trzy lub więcej, bo różnie to bywa z ciążami mnogimi. Przy tej okazji wszyscy przecież: płatnicy, świadczeniodawcy i podopieczni – jesteśmy "do przodu", bo za jednym porodem mamy dwóch lub więcej nowych obywateli, co dobrze rokuje za lat dwadzieścia Produktowi Krajowemu Brutto. Kasowa komisja konkursowa niechętnie obiecała, że takie przypadki będziemy negocjować indywidualnie.

W drugim roku reformy w "wyrobieniu kontraktu" w oddziale noworodkowym i utrzymaniu przyzwoitego, lokalnego przyrostu naturalnego pomógł nam przełom tysiącleci i rządowe nagrody dla pierwszego obywatela urodzonego w trzecim tysiącleciu. Każda para mogła uczestniczyć w tym konkursie, nie każda jednak wiedziała, że typowa ciąża trwa 280 dni, bo akurat nie była na właściwych lekcjach w szkole lub nie doczytała w encyklopedii. W efekcie – wzrost liczby porodów zaplanowanych na Nowy Rok 2001 rozpoczął się już w listopadzie 2000, a skończył w marcu 2001 r. Dzięki temu jednak wykonaliśmy kasowy kontrakt noworodkowy z nadwyżką.

W ubiegłym roku straciłem nadzieję na podtrzymanie tej tendencji i całkiem poważnie rozważałem redukcję pionu położniczo-noworodkowego albo fundowanie telewizora co dziesiątej położnicy. A tu – miła niespodzianka! Sejm w grudniu ub.r. skrócił od nowego roku wymiar urlopów macierzyńskich z 26 do 16 tygodni przy pierwszym dziecku, z 28 do 16 przy drugim, a przy urodzeniu bliźniąt – z 36 do 26 tygodni, jednocześnie wprowadzając poprawkę, że ta restrykcja nie dotyczy kobiet, które powitają nowy 2002 rok w ciąży. 19 grudnia 2001 r. kupuję lubelski dziennik i wyczytuję na pierwszej stronie, że "do zajścia w ciążę jeszcze w tym roku pozostało niewiele czasu", a w środku gazety – pokrzepiającą wypowiedź szefa kliniki położniczej: "kobiety, które naprawdę zajdą w ciążę przed wejściem w życie ustawy o skróconych urlopach macierzyńskich, nie mają się czego obawiać. Nie mamy powodów, by nie potwierdzać w dokumentacji okresu trwania ciąży". Doczekałem czasów, gdy na pierwszych stronach gazet podawane są instrukcje, jak najskuteczniej zajść w ciążę oraz informacje o niuansach jajeczkowania. I co? I jestem szczęśliwy, bo to oznacza, że za dziewięć miesięcy nastąpi gwałtowny wzrost urodzeń w naszym szpitalu wywołany ustawą sejmową oraz medialną zachętą, a ja nie muszę już fundować telewizorów. Kobiety, które "spóźniły się" z zajściem w ciążę przed nastaniem nowego 2002 roku, mają jeszcze szansę na uznanie ich ciąży jako powstałej w starym roku. Muszą jedynie pamiętać, że za termin zajścia w ciążę ginekolog-położnik przyjmuje datę ostatniej miesiączki. Przy obecnej technice diagnostycznej możliwe jest już po 7 dniach stwierdzenie ciąży testem biochemicznym, po 4 tygodniach – badaniem usg, po 5-6 tygodniach natomiast badaniem ginekologicznym. Można "oszukać" ginekologa mniej więcej o 5 dni, ale szczególnie życzliwy ginekolog jest w stanie "cofnąć" w zaświadczeniu datę zajścia w ciążę o kolejne 5 dni.

Z tego wynika, że aż do 10 stycznia br. spokojnie można zachodzić w ciążę, bo uda się ją jeszcze zaliczyć jako tę... z dłuższymi urlopami macierzyńskimi.

Najpopularniejsze artykuły