Stuknij na okładkę, aby przejść do spisu treści tego wydania

Szybka terapia onkologiczna

Marek Nowicki

Po burzliwym strajkowym początku roku przyszła onkologiczna flauta. Pomimo obaw niektórych analityków, jak na razie, tłumu pacjentów z zielonymi kartami w przychodniach onkologicznych nie ma. Ministerstwo Zdrowia obliczyło, że w pierwszym miesiącu obowiązywania pakietu wydano nieco ponad 35 tysięcy kart DiLO. Z czego w Centrum Onkologii w Warszawie, na przykład zostało zarejestrowanych niecałe 3 tysiące pacjentów z zielona kartą, w tym tych z zewnątrz z Podstawowej Opieki Zdrowotnej było zaledwie 93.

Tłumu nie ma, ale zamieszanie jest, i to duże. Na zapleczu. Niektórzy mówią o tym półgębkiem, żeby nie narazić się możnowładcom z Ministerstwa Zdrowia, inni alarmują wprost do kamery. Doktor Adam Maciejczyk, dyrektor Dolnośląskiego Centrum Onkologii we Wrocławiu wyznał, że system do rejestracji pacjentów w jego szpitalu co chwilę się zawiesza, bywa, że nie działa po kilkanaście godzin dziennie. W Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie obliczyli, że zarejestrowanie pacjenta na nowych zasadach z kartą DiLO zajmuje do półtorej godziny. Najpierw muszą pacjenta zapisać do systemu kolejkowego – w szpitalu i na stronach NFZ. Nie wystarczy w aplikacji szpitalnej, bo ta nie jest kompatybilna z funduszową. Wszystko więc trzeba wklepywać dwa razy. Potem aplikacja zielonej karty. Wszystko ręcznie – żadnego copy/paste. Za każdym razem trzeba wpisać nazwiska wszystkich lekarzy biorących udział w konsylium lekarskim łącznie z numerem prawa wykonywania zawodu. Do tego szczegółowy opis pacjenta i jego choroby. Może to zrobić tylko lekarz. Na koniec wpis do Krajowego Rejestru Nowotworów – wprawdzie wcześniej też trzeba było tam wpisywać chorych – teraz jednak jest to już systemowy obowiązek. Wszystkie przychodnie onkologiczne wchodzą więc do aplikacji i wklepują nazwiska swoich chorych, a system, nienawykły do takich obciążeń co chwila się wiesza. Koszmar dla lekarzy, koszmar dla pacjentów. Profesor jednego z dużych szpitali onkologicznych opowiadał mi o chorym z zieloną kartą, u którego lekarz rodzinny podejrzewał raka jelita grubego. Był blisko w swojej diagnozie, bo pacjent faktycznie miał nowotwór, tyle, że nie jelita grubego, tylko trzustki. Wyszło to w badaniach diagnostycznych. Problem polegał jednak na tym, że karta w POZ została wypisana na raka jelita grubego, więc konsylium lekarskie musiało się trzymać tego podejrzenia. Żeby zmienić podejrzenie, trzeba pacjenta zawrócić do POZ – grzmiał przez telefon profesor. Rzecznik Ministerstwa Zdrowia ze spokojem odpowiada, że to nieprawda, bo wystarczy, aby lekarze w poradni onkologicznej bez odsyłania pacjenta do POZ, wypisali mu nową zielona kartę, z właściwym podejrzeniem/rozpoznaniem. Nie jest to jednak takie proste, bo najpierw trzeba zamknąć otwartą już zieloną kartę na czyjeś nazwisko, aby otworzyć kolejną. Przekonał się o tym pan Andrzej Kwidziński chory na nowotwór płuc. Na początku roku był jednym z pierwszych, któremu lekarze z jednego szpitala na Pomorzu wypisali zieloną kartę, kiedy jednak po dwóch tygodniach zgłosił się na leczenie do innego szpitala – Wojewódzkiego Centrum Onkologicznego w Gdańsku, tamtejsi lekarze nie byli w stanie od ręki ustalić, kto wcześniej wypisał mu zieloną kartę, ale wiedzieli, że ktoś wypisał, więc nie mogli otworzyć nowej. Być może część tych problemów wynika jedynie z tego, że lekarze nie poznali właściwie systemu, który przyszło im obsługiwać. Jest jednak faktem, że nikt nie dał im szansy zapoznania się z nim. Nie było żadnego pilotażu. Zmiany – o czym wszyscy doskonale wiemy – były wprowadzane w pośpiechu bez żadnego dłuższego szkolenia personelu.

Profesor Jacek Jassem, kierownik Kliniki Onkologii i Radioterapii z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego złożył w gabinecie prezesa NFZ listę kilkudziesięciu pytań dotyczących sposobu realizacji pakietu onkologicznego. Na razie odpowiedzi nie nadeszły.

Najpopularniejsze artykuły