SZ nr 34–42/2020z 21 maja 2020 r.
Stuknij na okładkę, aby przejść do spisu treści tego wydania
Fit for practice
Katarzyna Cichosz
„The NMC exist to protect the public” – takie hasło pojawiło się kilka lat temu na stronach internetowych brytyjskich Izb Pielęgniarek i Położnych. Dlaczego w kraju Florence Nightingale izby te chcą chronić społeczeństwo przed własnymi – jak dotąd – doskonałymi pielęgniarkami? Otóż wszystko zaczęło się od skandalu.
„Mid Staffs scandal” nazywany jest na Wyspach Brytyjskich szokującym, największym skandalem ostatnich czasów (www.gov.uk/government/publications/report-of-the-mid-staffordshire-nhs-foundation-trust-public-inquiry). W latach 2005–2009 z powodu zaniedbań w opiece pielęgniarskiej i lekarskiej, w małym szpitalu na terenie hrabstwa Staffordshire, zmarło około tysiąca pacjentów.
Okazuje się, że lekarze publicznej służby zdrowia z innych placówek już w 2007 roku zaniepokojeni byli tym, że Stafford ma nietypowo wysoką liczbę zgonów. Niemniej jednak to nie NHS (National Health Service), tylko córka zmarłej pacjentki zaczęła nagłaśniać problem. Skontaktowała się z innymi rodzinami, które straciły swoich bliskich. Uruchomiono ogólnokrajową kampanię „Cure the NHS”, zażądano zbadania sprawy przez sąd i oczekiwano pociągnięcia winnych do odpowiedzialności.
Sąd otrzymał dowody od ponad 900 pacjentów i rodzin, zebrano setki stron dokumentacji, przesłuchano świadków. Pytano, dlaczego problemy nie zostały wcześniej zidentyfikowane przez: dyrekcję, samorząd, płatnika, lekarzy wykonujących sekcje zwłok, lokalne i krajowe komisje zdrowia i sam personel?
Pierwszy raport, po 31 miesiącach dochodzenia, opublikowano w lutym 2010 roku. Społeczeństwo dowiedziało się, że w tym szpitalu: pacjenci zbyt długo czekali na podanie środków przeciwbólowych bądź ich w ogóle nie dostawali, nie myto ich, posiłki i napoje zostawiano na stolikach, a oni nie byli w stanie do nich sięgnąć. Rodziny znajdowały w salach i na korytarzach zużyte opatrunki, a w weekendy to właśnie rodziny czyściły szpitalne toalety. Personel ignorował wezwania pacjentów o pomoc – ich dzwonki nie były odbierane albo nie działały. Pacjenci byli pozostawieni przez wiele godzin w mokrej pościeli albo bardzo długo oczekiwali na pomoc przy wstaniu z toalety. Jeśli odwoływano listy pacjentów przygotowanych do operacji, a działo się to często, pacjenci zostawali bez posiłków i bez płynów. Stawianie niewłaściwej diagnozy lekarskiej było również częstym zjawiskiem. Pacjentów wypisywano ze szpitala zbyt wcześnie i wkrótce ponownie do niego wracali. Komisja badająca sprawę stwierdziła, że szpital, chcąc zaoszczędzić, zatrudniał zbyt mało opiekunek i personelu pielęgniarskiego. Z kolei młodzi lekarze, podczas dyżurów nocnych i weekendów, nie mieli wsparcia doświadczonych kolegów. Uznano, że decyzje były źle podejmowane przez kierowników wszystkich szczebli. Mówiono o całkowitym braku przywództwa.
Czy w tej sytuacji NMC, brytyjskie Izby Pielęgniarek i Położnych miały inne wyjście, niż zapewnić opinię publiczną, że są po to, aby chronić obywateli Królestwa? W 2014 roku izby te ogłosiły wprowadzanie planu naprawczego – revalidation (http://revalidation.nmc.org.uk/welcome-to-revalidation). Po przeprowadzeniu kilkunastu pilotaży upewniono się, że wprowadzenie programu jest pożądane, realne i można go zmierzyć. Izby poinformowały swoje pielęgniarki i położne, których liczba wynosiła wtedy 670 tys., że aby mieć przedłużone prawo wykonywania zawodu, każda/każdy z nich co 3 lata musi potwierdzić na piśmie, że wykonuje swoją pracę zgodnie ze standardami i aktualną wiedzą. Izby zapewniały, że dokumentacja będzie sprawdzana. O tym, że pozwoli to wszystkim, którzy wymagają opieki, poczuć się bezpiecznie, przekonywała w mediach ówczesna szefowa Izb
Pielęgniarek i Położnych, Jackie Smith. Jednocześnie uaktualniono również „Code of Conduct”, zbiór standardów postępowania dla pielęgniarek, położnych i opiekunów medycznych. Przypomniano wszystkim, że osoba ludzka jest priorytetem, że nasza praca powinna przynosić efekty, być bezpieczna, promować profesjonalizm i budować zaufanie społeczeństwa.
1 kwietnia 2016 roku revalidation weszło w życie. Każda osoba zarejestrowana w brytyjskich Izbach Pielęgniarek i Położnych musiała założyć konto na stronach NMC, odnalazła tam instrukcję wypełniania wymaganych dokumentów oraz informację o dacie ich złożenia. Terminy były i są różne dla różnych osób.
Od tego czasu niemal 700 tys. pielęgniarek, pielęgniarzy i położnych co trzy lata udowadnia swoim izbom, że są „fit for practice”. Co trzeba zrobić?
Pierwszy wymóg: w ciągu trzech lat należy przepracować co najmniej 450 godzin. Polska pielęgniarka wykrzyknie: co to jest 150 godzin rocznie! Anglia oferuje swoim pielęgniarkom również umowy na jeden dyżur w tygodniu, a pracując jako „bank nurse”, tych dyżurów może być tylko kilkanaście w roku. Z takich umów chętnie korzystają pielęgniarki wychowujące dzieci. Jeśli tych godzin jest mniej niż 450, pielęgniarka musi skontaktować się z uczelnią i przejść kurs uaktualniający wiedzę.
Drugi wymóg: pielęgniarki muszą wykazać, że odbyły 40 godzin kształcenia ustawicznego, z czego 20 godzin to szkolenia interaktywne (czyli nie tylko czytanie książek). W sprawozdaniu dla izb należy podać rodzaj szkolenia, jego temat, daty, liczbę godzin, ponadto należy opisać, jakie powiązanie miały odbyte szkolenia z wykonywaną pracą.
Trzeci wymóg: należy przedstawić pięć opinii zwrotnych, z różnych źródeł, na temat swojej pracy. Może to być informacja od przełożonych, kolegów, pacjentów czy ich rodzin. Można ją przedstawić na piśmie, może być formalna lub nie. Należy zaznaczyć, w jaki sposób wpłynęła ona na poprawę jakości naszej pracy i wskazać zgodność tych działań z „Code of Conduct”.
Czwarty wymóg: należy przeprowadzić analizę (pięć przykładów) tego, co się wydarzyło w naszej codziennej pracy pielęgniarskiej i pokazać, że jest to zgodne ze standardami.
Piąty wymóg: należy przeprowadzić rozmowę z kolegą po fachu, omówić wybrany przez siebie problem pielęgniarski, opisać, jak go rozwiązaliśmy, jak przebiegała nasza dyskusja. Nasz rozmówca musi być zarejestrowany w izbach, musi podać swoje dane do kontaktu, stanowisko oraz numer prawa wykonywania zawodu.
Do tego należy dodać informację, czy w ciągu ostatnich 3 lat mieliśmy kłopoty z prawem, na przykład przekroczyliśmy prędkość i z tego powodu wręczono nam mandat. Przygotowaną dokumentację przesyłamy drogą elektroniczną izbom pielęgniarskim i po otrzymaniu potwierdzenia odbioru możemy już raczej spać spokojnie.