Samoistne pęknięcie przełyku
Samoistne pęknięcie przełyku, po raz pierwszy opisane w 1724 r. przez Boerhaave'a, jest stanem związanym z bezpośrednim zagrożeniem życia. Charakteryzuje się perforacją zdrowej ściany przełyku, spowodowaną nadmiernym ciśnieniem w jamie brzusznej. Ciśnienie takie powstaje zazwyczaj w następstwie gwałtownych wymiotów, kaszlu oraz podczas porodu. Perforacji przełyku towarzyszy często zakażenie śródpiersia i opłucnej, spowodowane przemieszczeniem się treści żołądkowej. Francuscy naukowcy przeprowadzili badanie, w którym wzięło udział 51 osób, u których stwierdzono samoistne pęknięcie przełyku (z badania wyłączono osoby z perforacją jatrogenną). Diagnoza została postawiona na podstawie badania fibroskopowego lub badania radiologicznego z zastosowaniem środka cieniującego. Po akcji reanimacyjnej, u pacjentów stabilnych hemodynamicznie powtórzono badanie radiologiczne w celu sprecyzowania miejsca pęknięcia. Pacjenci w cięższym stanie kierowani byli na oddział intensywnej opieki medycznej. (...)