Służba Zdrowia - strona główna
SZ nr 34–42/2015
z 7 maja 2015 r.

Stuknij na okładkę, aby przejść do spisu treści tego wydania


>>> Wyszukiwarka leków refundowanych


PORTRETY SZPITALI – MAPY MOŻLIWOŚCI

Szpitale bez kompleksów

Projekt „PORTRETY SZPITALI – MAPY MOŻLIWOŚCI, czyli monitorowanie jakości usług publicznych i benchmarking z zakresu nadzoru nad funkcjonowaniem szpitali, dla których organem założycielskim jest jednostka samorządu terytorialnego” realizowany przez Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu, Polskie Centrum Edukacji i Analiz „ORDO” sp. z o.o., Związek Powiatów Polskich oraz HPI – Health Policy Institute i nadzorowany przez Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji, jest wielofunkcyjnym narzędziem o charakterze diagnostyczno-rekomendacyjnym i benchmarkingowym oceniającym szpitale.



Przedsięwzięcie skierowane jest do dyrektorów oraz podmiotów tworzących szpitale i jest pierwszym w Polsce podjętym na tak dużą skalę działaniem, które nie koncentruje się tylko na aspekcie analizy finansowej. Udział w badaniu był anonimowy i umożliwiał systematyczną i obiektywną identyfikację oraz ocenę zjawisk zachodzących w kluczowych obszarach funkcjonowania szpitali. Analiza benchmarkingowa określa szpital w różnych przekrojach porównawczych w celu ustalenia najbardziej i najmniej efektywnych obszarów jego funkcjonowania. Zainteresowane podmioty w łatwy i kompleksowy sposób mogły zweryfikować swoją placówkę medyczną na tle innych, korzystając z wiedzy ekspertów, praktyków, naukowców oraz samorządowców, którzy przefiltrowali szpital przez określenie wskaźników i benchmarków. Benchmarking pozwala określić, w jakim stopniu wyniki osiągane przez szpital odbiegają od wyników innych placówek medycznych. To z kolei skłania do wyszukania najbardziej optymalnego sposobu zarządzania – każdego menadżera podmiotu leczniczego powinno interesować, ile w innych placówkach wydaje się, np. na energię, transport, jakie są koszty pracy, długość hospitalizacji etc.

Benchmarking jest użytecznym narzędziem. Uczy przez wzajemne doświadczenie, pozwalając by z błędów własnych i innych wyciągać pozytywne wnioski. Projekt otrzymał wiele pozytywnych rekomendacji, m.in. ze strony sekretarza stanu Ministerstwa Zdrowia Sławomira Neumanna: Uwzględniając wartości merytoryczne uważam projekt za zasadny. Wyrażam uznanie dla działań, które Państwo realizują na rzecz usprawniania systemu ochrony zdrowia na szczeblu samorządowym. Z uwagi na możliwe korzyści, projekt wydaje się odpowiednim narzędziem analitycznym zarówno dla szpitali, jak i podmiotów tworzących.

Projekt poparło również 13 urzędów marszałkowskich oraz 15 konwentów starostów z całej Polski. Benchmarking realizowany w ramach projektu w 2013 r. objął swoim zasięgiem szpitale z całej Polski. Zgodnie z założeniami przedsięwzięcia placówki medyczne biorące udział w badaniu otrzymały klasę jakości i rentowności, np. klasa szpitala = B3, przypisaną w oparciu o przyjętą metodologię benchmarkingową. Szpitale sklasyfikowane zostały do jednej z pięciu grup klasy jakości oraz do jednej z sześciu grup klasy rentowności. Wyniki badań wskazują, że tylko 4 ze 132 szpitali uzyskały klasę jakości mieszczącą się w pierwszej, najwyższej klasie A. Zadowalający jest fakt, iż 68 badanych szpitali uzyskało wynik dobry, kwalifikując się do klasy B. Średnią klasę jakości C uzyskało 56 placówek, a 4 słabą klasę jakości D. Żadna z badanych placówek nie zakwalifikowała się do najniższej klasy E. Badanie objęło swoim zasięgiem sklasyfikowanie szpitali pod względem ich rentowności. Uzyskano interesujące dane, z których wynika, iż tylko 2 szpitale uzyskały najwyższy, bardzo dobry wskaźnik rentowności, natomiast 5 placówek zostało sklasyfikowanych z wynikiem dobrym. W III klasie wskazującej na zadowalający stopień rentowności znalazło się 25 szpitali. Wynik niezadowalający i klasę IV otrzymały 34 placówki, natomiast 7 szpitali zakończyło badanie z wynikiem słabym i V klasą rentowności. Niepokojące jest, iż 59 polskich szpitali znalazło się w najgorszej, VI klasie rentowności z bardzo słabym wynikiem. Wskaźniki jakościowe analizowane były w dwóch wersjach: dla wszystkich badanych szpitali oraz dla grupy szpitali, którym wyliczono wskaźniki ekonomiczne.



SZCZEGÓŁOWA CHARAKTERYSTYKA BADANYCH OBSZARÓW




Obszar I – SPRAWNOŚĆ ORGANIZACYJNA
I FUNKCJONALNA


Badanie dotyczące sprawności organizacyjnej i funkcjonalnej miało na celu zweryfikowanie obszarów szczegółowych wskazanych jako: struktura organizacyjna szpitali, zarządzanie procesami, komunikację wewnętrzną i zarządzanie relacjami zewnętrznymi. Z danych wynika, że w ramach kryterium głównego – „Struktura organizacyjna” – najwyższe ratingi (A i B) uzyskało 67 szpitali, co stanowi 50 proc. badanej populacji, a najniższe (D i E) – 18 szpital (14 proc.). W kryterium „Zarządzanie procesami” ratingi A i B uzyskało 108 szpitali (82 proc.), natomiast najsłabsze ratingi D i E uzyskało 5 szpitali (4 proc.). „Badanie komunikacji wewnętrznej” wskazuje na znacznie niższe tendencje, ponieważ ratingi A i B uzyskało 58 szpitali, co stanowi 44 proc. wszystkich badanych jednostek, z kolei najniższe ratingi D i E uzyskało 21 szpitali (16 proc.). Ostatnim z głównych ratingów jest „Zarządzanie relacjami zewnętrznymi”. Tu najwyższe ratingi (A i B) uzyskało 86 szpitali (65 proc.) a najniższe (D i E) – 21 placówek (16 proc.).


Obszar II – PLANOWANIE STRATEGICZNE
I OPERACYJNE


W tym obszarze pełne badanie zrealizowały 132 szpitale; 4 z nich uzyskały najwyższy rating A w tym obszarze, a 9 rating najniższy – E. Oznacza to, że tylko 3 proc. z badanych szpitali realizuje proces zarządzania strategicznego i operacyjnego na bardzo wysokim poziomie. Analizując ten obszar należy zauważyć, iż najsłabszym elementem tego obszaru były: kryterium główne „II. Planowanie operacyjne” – 26 szpitali (15 proc.) ze wszystkich biorących udział w badaniu uzyskało rating D i E, równie słabo wypadło kryterium „III. Kompetencje w procesie zarządzania strategicznego i operacyjnego” – 41 szpitali (31 proc.) uzyskało rating D i E. Szpitale powinny zwrócić szczególną uwagę na te zakresy i podjąć działania podnoszące sprawność w tym zakresie.


Obszar III – ZARZĄDZANIE ZASOBAMI LUDZKIMI

Badanie dotyczące zarządzania zasobami ludzkimi w pełni zrealizowały 132 szpitale. W obszarze tym sformułowano 4 kryteria szczegółowe, w obrębie których dokonano oceny poziomu jakości zarządzania szpitalem: „Strategiczne aspekty ZZL”, „Procesy ZZL”, „Metody i narzędzia ZZL”, „Podmioty ZZL”. Z danych wynika, że w ramach kryterium „Strategiczne aspekty ZZL” najwyższe ratingi (A i B) uzyskało zaledwie 13 szpitali, co stanowi 10 proc. badanej populacji, a najniższe (D i E) – 44 szpitale (34 proc.).

W kryterium „Procesy ZZL” ratingi A i B uzyskały 92 szpitale (70 proc.), natomiast najsłabsze ratingi D i E uzyskało 9 szpitali (7 proc.).



Obszar IV – RESTRUKTURYZACJA
I REORGANIZACJA SZPITALA


Wśród 132 szpitali, które wypełniły kompletną ankietę, w obszarze IV – 27 szpitali uzyskało rating A, natomiast 21 szpitali uzyskało najniższą ocenę E, co stanowi odpowiednio 27 i 16 proc. Najwyższe oceny w obszarze uzyskały szpitale w IV kryterium głównym, czyli „Efekty restrukturyzacji/reorganizacji” – 60 spośród badanych szpitali (tj. 45 proc.) otrzymało rating A. Pozytywnie należy ocenić fakt, że zaledwie 5 proc. badanych szpitali uzyskało rating E w poszczególnych kryteriach głównych, poza kryterium „II. Przygotowanie procesu restrukturyzacji/reorganizacji”, tutaj 10 proc. szpitali uzyskało najniższy rating E. Można sformułować wniosek, że restrukturyzacja w szpitalach koncentruje swoją uwagę wokół wyniku finansowego i restrukturyzacji zatrudnienia.


Obszar V – FINANSE, CONTROLLING, BUDŻETOWANIE

Udział w ankiecie wzięły w tym obszarze 132 szpitale, jednak część jednostek nie wprowadziła do systemu w pełni danych finansowych, co mogło w pewnym stopniu wpłynąć na otrzymane wyniki. Żaden ze szpitali biorących udział w badaniu nie otrzymał najwyższego ratingu (A), a najniższy rating (E) otrzymało 10 jednostek. Najsłabszym elementem tego obszaru było kryterium „II. Zarządzanie majątkiem trwałym”, gdzie przeciętna liczba punktów w całej próbie oscylowała w okolicach 1/3 maksimum. Najlepiej wypadło badanie w kryterium „I. Zarządzanie majątkiem obrotowym i płynnością finansową”, w ramach którego przeciętnie osiągnięto prawie 60 proc. maksymalnej liczby punktów oraz maksymalny rating otrzymało 9 szpitali, natomiast najniższy tylko 3.


Obszar VI – FARMAKOEKONOMIKA

Udział w ankiecie wzięły w zakresie obszaru VI – 132 szpitale. Aż 6 jednostek w badaniu otrzymało najwyższy możliwy do uzyskania rating A, a najniższy rating (E) otrzymał tylko 1 szpital. Najsłabszym elementem tego obszaru było kryterium „III. Zarządzanie bezpieczeństwem farmakoterapii”, gdzie przeciętna liczba punktów w całej próbie oscylowała w okolicach 2/3 maksimum. Najlepiej wypadło badanie w kryterium „II. Zarządzanie kosztami leków”, w ramach którego przeciętnie osiągnięto prawie 3/4 maksymalnej liczby punktów (73 proc.) oraz maksymalny rating otrzymały 23 szpitale, natomiast najniższy tylko 1.


Obszar VII – ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ

Badanie dotyczące zarządzania jakością w pełni zrealizowały 132 szpitale. W obszarze tym sformułowano 4 kryteria szczegółowe, w obrębie których dokonano oceny poziomu jakości zarządzania szpitalem: zewnętrzne certyfikaty jakości posiadane przez szpital, zarządzanie procesami głównymi (medycznymi) oraz pomocniczymi, orientacja na pacjenta, programy zapewnienia i doskonalenia jakości. Z danych wynika, że w ramach kryterium, zewnętrzne certyfikaty jakości posiadane przez szpital, najwyższe ratingi (A i B ) uzyskało 59 szpitali, co stanowił 45 proc. badanej populacji, a najniższe (D i E) – 73 szpitale (55 proc.). W kryterium „Zarządzanie procesami głównymi (medycznymi) oraz pomocniczymi” ratingi A i B uzyskało 78 szpitali (59 proc.), natomiast najsłabsze ratingi D i E uzyskało 14 szpitali (11 proc.). „Badanie orientacji na pacjenta” wskazuje na kolejne tendencje, ponieważ ratingi A i B uzyskały 104 szpitale, co stanowi 79 proc. wszystkich badanych jednostek, z kolei najniższe ratingi D i E uzyskał tylko 1 szpital (1 proc.). Ostatnim z głównych ratingów jest istnienie programów zapewnienia i doskonalenia jakości. Tu najwyższe ratingi A i B uzyskało zaledwie 10 szpitali (8 proc.) a najniższe (D i E) – 74 placówki (56 proc.).


OBSZAR VIII – PRZESTRZEGANIE PRAWA

W obszarze tym – spośród 132 szpitali, które wypełniły kompletną ankietę – rating A uzyskało 30 szpitali. Na podkreślenie zasługuje fakt, że żaden ze szpitali nie otrzymał najniższej oceny E, a tylko 1 szpital uzyskał rating D. Wyniki te potwierdzają, że w zakresie przestrzegania prawa szpitale dokładają należytej staranności, aby ich działalność była zgodna z obowiązującym prawem. Aktualizują swoje dokumenty zgodnie ze zmieniającymi się przepisami prawa.


OBSZAR IX – KONTROLE

W tym obszarze 22 szpitale uzyskały najwyższy rating A, a dwa szpitale rating E. Generalnie 106 szpitali uzyskało ratingi A i B, co stanowi 80 proc. badanych szpitali i fakt ten należy ocenić pozytywnie. Analizując obszar w przekroju kryteriów głównych należy zauważyć, iż w I kryterium głównym – „Kontrole interwencyjne” szpitale uzyskały najlepsze oceny, bo aż 73 jednostki uzyskały rating A, a tylko 1 rating E – to szpital z województwa dolnośląskiego. Cztery szpitale uzyskały rating E w III kryterium głównym, tj. „Wykonanie zaleceń pokontrolnych”. Były to 3 szpitale dolnośląskie i 1 szpital województwa śląskiego.


OBSZAR X – ZARZĄDZANIE INFRASTRUKTURĄ

W obszarze tym tylko 2 spośród 132 szpitali, które wypełniły kompletną ankietę, uzyskały rating A, a 13 szpitali rating E. W dwóch kryteriach głównych obserwujemy podobną sytuację, tj. II kryterium „Szczegółowe zarządzanie sprzętem i aparaturą med.” 3 szpitale uzyskały rating A i IV kryterium „Postępowanie związane ze zdarzeniami niepożądanymi w infrastrukturze” – 2 szpitale uzyskały rating A. Trochę lepszą sytuację obserwuje się w kryteriach szczegółowych I, czyli „Zarządzanie infrastrukturą obiektów” i III, czyli „Zarządzanie sieciami i instalacjami”. W obu przypadkach po 18 szpitali uzyskało rating A.


Obszar XI – ZAKAŻENIA SZPITALNE
I BEZPIECZEŃSTWO PACJENTÓW


Najsłabszym elementem tego obszaru było kryterium „II. Monitoring i ocena epidemiologiczna zakażeń szpitalnych”, gdzie przeciętna liczba punktów w całej próbie oscylowała w okolicach 60 proc. maksimum. W badaniu tylko 8 jednostek otrzymało najwyższy rating (A), natomiast 1 szpital uzyskał rating najniższy (E), a prawie najniższy (D) – 12 szpitali. Najlepiej wypadło badanie w kryterium „III. Kontrola wewnętrzna działań zapobiegających szerzeniu się zakażeń szpitalnych”, w ramach którego przeciętnie osiągnięto prawie maksymalną liczbę punktów (92 proc.) oraz maksymalny rating otrzymało 95 szpitali, natomiast reszta szpitali (poza jednym E) osiągnęła rating B.


OBSZAR XIII – E-ZDROWIE
I INFORMATYZACJA SZPITALA


W tym obszarze udział w ankiecie wzięły 132 szpitale. Żadna z jednostek nie otrzymała najwyższego możliwego do uzyskania ratingu A, jednocześnie nie zanotowano również najniższego ratingu E. Praktycznie wszystkie szpitale zostały ocenione jako przeciętne (rating C) w zakresie wykorzystania narzędzi informatycznych – 104 jednostki. Najsłabszym elementem tego obszaru było kryterium „III. Usługi IT”, gdzie przeciętna liczba punktów w całej próbie oscylowała w okolicach 40 proc. maksimum. W badaniu tylko 4 jednostki otrzymało wysoki rating (B), natomiast aż 70 szpitali uzyskało niski rating (D), nie zanotowano ratingów A i E.

Każdy szpital otrzymuje raport ze swojej działalności, w którym w oparciu o benchmarking wykazana jest jego pozycja oraz rekomendacje do dalszego działania. Raporty prezentowane są także podmiotom tworzącym, dla których przygotowywane są odrębne zbiorcze raporty syntetyzujące informacje wynikające z badania o podległych im podmiotach leczniczych. Wszystkie szpitale mogą liczyć na pomoc ekspercką oraz na możliwość skorzystania z szerokiego pakietu szkoleniowego. Najlepsze placówki są wyróżniane i otrzymują nagrody podczas organizowanej co roku Gali. W 2014 r. projekt wkroczył w ostatni etap ankietyzowania i analizowania wszystkich samorządowych szpitali, za pośrednictwem Platformy IT, dostępnej pod adresem www.portretyszpitali.pl. Serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału w kolejnych badaniach oraz do zapoznania się z pełnymi dotychczas zgromadzonymi danymi.





Narzędzie „Portrety szpitali – mapy możliwości” jest zobiektywizowanym systemem oceny pracy szpitala, przez porównanie w okresach rocznych uzyskanych efektów w poszczególnych obszarach funkcjonowania szpitala – narzędzie pozwala nie tylko na ocenę dokonań szpitala w zakresie zapewnienia prawidłowego gospodarowania zasobami i dążenia do lepszej jakości usług, ale pozwala także na prowadzenie porównań otrzymanych przez szpital wyników z wynikami innych podmiotów leczniczych, np. o podobnej wielkości i profilu działalności.

Dr hab. Maria Węgrzyn, kierownik zespołu eksperckiego,
Katedra Finansów, Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu





Wzrostowi wydatków na zdrowie nie towarzyszy wzrost zadowolenia z systemu zabezpieczenia zdrowotnego. Opieka szpitalna jest najbardziej widocznym składnikiem wszystkich wydatków na opiekę zdrowotną, ze szpitalem pozostającym w centrum zmieniającej się ekonomii zdrowia. Wobec ograniczonych zasobów, szczególnie finansowych, będących w dyspozycji szpitali, których organem założycielskim są JST, kluczowego znaczenia nabiera problem ich efektywnego funkcjonowania. Chcemy, by szpitale bez kompleksów miały odpowiednie wsparcie. Wierzę, że dyrektorzy i właściciele mają wiedzę i będą mogli ją spokojnie wzmocnić, czerpiąc jak najwięcej z projektu „Portrety szpitali – mapy możliwości”.

Dariusz Wasilewski, kierownik projektu,
prezes Instytutu Wiedza i Zdrowie




Najpopularniejsze artykuły

Münchhausen z przeniesieniem

– Pozornie opiekuńcza i kochająca matka opowiada lekarzowi wymyślone objawy choroby swojego dziecka lub fabrykuje nieprawidłowe wyniki jego badań, czasem podaje mu truciznę, głodzi, wywołuje infekcje, a nawet dusi do utraty przytomności. Dla pediatry zespół Münchhausena z przeniesieniem to wyjątkowo trudne wyzwanie – mówi psychiatra prof. Piotr Gałecki, kierownik Kliniki Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.

Ciemna strona eteru

Zabrania się sprzedaży eteru etylowego i jego mieszanin – stwierdzał artykuł 3 uchwalonej przez sejm ustawy z dnia 22 czerwca 1923 r. w przedmiocie substancji i przetworów odurzających. Nie bez kozery, gdyż, jak podawały statystyki, aż 80 proc. uczniów szkół narkotyzowało się eterem. Nauczyciele bili na alarm – używanie przez dzieci i młodzież eteru prowadzi do ich otępienia. Lekarze wołali – eteromania to zguba dla organizmu, prowadzi do degradacji umysłowej, zaburzeń neurologicznych, uszkodzenia wątroby. Księża z ambon przestrzegali – eteryzowanie się nie tylko niszczy ciało, ale i duszę, prowadząc do uzależnienia.

EBN, czyli pielęgniarstwo oparte na faktach

Rozmowa z dr n. o zdrowiu Dorotą Kilańską, kierowniczką Zakładu Pielęgniarstwa Społecznego i Zarządzania w Pielęgniarstwie w UM w Łodzi, dyrektorką Europejskiej Fundacji Badań Naukowych w Pielęgniarstwie (ENRF), ekspertką Komisji Europejskiej, Ministerstwa Zdrowia i WHO.

Byle jakość

Senat pod koniec marca podjął uchwałę o odrzuceniu ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta w całości, uznając ją za niekonstytucyjną, niedopracowaną i zawierającą szereg niekorzystnych dla systemu, pracowników i pacjentów rozwiązań. Sejm wetem senatu zajmie się zaraz po świętach wielkanocnych.

ZUS zwraca koszty podróży

Osoby wezwane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do osobistego stawiennictwa na badanie przez lekarza orzecznika, komisję lekarską, konsultanta ZUS często mają do przebycia wiele kilometrów. Przysługuje im jednak prawo do zwrotu kosztów przejazdu. ZUS zwraca osobie wezwanej na badanie do lekarza orzecznika oraz na komisję lekarską koszty przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca wskazanego w wezwaniu i z powrotem. Podstawę prawną stanowi tu Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 31 grudnia 2004 r. (...)

Odpowiedzialność pielęgniarki za niewłaściwe podanie leku

Podjęcie przez pielęgniarkę czynności wykraczającej poza jej wiedzę i umiejętności zawodowe może być podstawą do podważenia jej należytej staranności oraz przesądzać o winie w przypadku wystąpienia szkody lub krzywdy u pacjenta.

Astronomiczne rachunki za leczenie w USA

Co roku w USA ponad pół miliona rodzin ogłasza bankructwo z powodu horrendalnie wysokich rachunków za leczenie. Bo np. samo dostarczenie chorego do szpitala może kosztować nawet pół miliona dolarów! Prezentujemy absurdalnie wysokie rachunki, jakie dostają Amerykanie. I to mimo ustawy, która rok temu miała zlikwidować zjawisko szokująco wysokich faktur.

Leczenie wspomagające w przewlekłym zapaleniu prostaty

Terapia przewlekłego zapalenia stercza zarówno postaci bakteryjnej, jak i niebakteryjnej to duże wyzwanie. Wynika to między innymi ze słabej penetracji antybiotyków do gruczołu krokowego, ale także z faktu utrzymywania się objawów, mimo skutecznego leczenia przeciwbakteryjnego.

Tępy dyżur to nie wymówka

Gdy pacjent jest w potrzebie, nie jest ważne, który szpital ma dyżur. A to, że na miejscu nie ma specjalistów, to nie wytłumaczenie za nieudzielenie pomocy – ostatecznie uznał Naczelny Sąd Administracyjny.

Odmitologizować otyłość

– Większość Polaków uważa, że otyłość to efekt słabej woli. Gdyby podać im hormon głodu – grelinę i zablokować wydzielanie poposiłkowe hormonu sytości – GLP1, nie pohamowaliby się przed kompulsywnym jedzeniem i wciąż byliby głodni. I tak właśnie czują się chorzy na otyłość – mówił podczas konferencji Ekonomia dla Zdrowia prof. Mariusz Wyleżoł. Eksperci wyjaśniali, że otyłość jest chorobą, którą trzeba leczyć.

Czy będziemy mądrzy przed szkodą?

Nie może być żadnych wątpliwości: zarówno w obszarze ochrony zdrowia, jak i w obszarze zdrowia publicznego wyzwań – zagrożeń, ale i szans – jest coraz więcej. Dobrze rozpoznawana rzeczywistość okazuje się bardziej skomplikowana, zupełnie tak jak w powiedzeniu – im dalej w las, tym więcej drzew.

SALMED musi sprostać wyzwaniom medycyny

Cyberbezpieczeństwo i informatyzacja w ochronie zdrowia, strefa start-upów, oferta programowa dla sektora rehabilitacji – to tylko niektóre z planowanych tematów targów SALMED 2020. Pod lupą ekspertów znajdą się także zmiany w prawie zamówień publicznych. Nie zabraknie również rozwiązań ułatwiających placówkom medycznym wybór sprzętu. Projekt wspierany jest przez kluczowe organizacje w ochronie zdrowia.

Terapia schizofrenii. Skuteczność w okowach dostępności

Pod koniec marca w siedzibie Polskiej Agencji Prasowej odbyła się debata ekspercka pt.: „W parze ze schizofrenią. Jak zwiększyć w Polsce dostęp do efektywnych terapii?”. Spotkanie moderowane przez red. Renatę Furman zostało zrealizowane przez organizatorów Kongresu Zdrowia Psychicznego oraz Fundację eFkropka.

Skąd się biorą nazwy leków?

Ręka do góry, kto nigdy nie przekręcił nazwy leku lub nie zastanawiał się, jak poprawnie wymówić nazwę handlową. Nazewnictwo leków (naming) bywa zabawne, mylące, trudne i nastręcza kłopotów tak pracownikom służby zdrowia, jak i pacjentom. Naming to odwzorowywanie konceptu marki, produktu lub jego unikatowego pozycjonowania. Nie jest to sztuka znajdowania nazw i opisywania ich uzasadnień. Aby wytłumaczenie miało sens, trzeba je rozpropagować i wylansować, i – jak wszystko na rynku medycznym – podlega to ścisłym regulacjom prawnym i modom marketingu.

Lekarze, którzy sięgnęli nieba

Na liście osób, które poleciały w kosmos z licencją lekarza są obecnie aż 42 nazwiska. To dużo, biorąc pod uwagę fakt, że udało się to dotychczas tylko 552 osobom.

Osteotomia okołopanewkowa sposobem Ganza zamiast endoprotezy

Dysplazja biodra to najczęstsza wada wrodzona narządu ruchu. W Polsce na sto urodzonych dzieci ma ją czworo. W Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym pod kierownictwem dr. Jarosława Felusia przeprowadzane są operacje, które likwidują ból i kupują pacjentom z tą wadą czas, odsuwając konieczność wymiany stawu biodrowego na endoprotezę.




bot