JAN PAWEŁ II NIE ŻYJE
- Godność człowieka umierającego
Z przemówienia Jana Pawła II do uczestników zgromadzenia ogólnego Papieskiej Akademii "Pro Vita", 27 lutego 1999. (...) - O personalizację medycyny
Z przemówienia Papieża do uczestników kongresów Włoskiego Stowarzyszenia Medycyny Wewnętrznej i Włoskiego Stowarzyszenia Chirurgii Ogólnej, 27 października 1980. (...) - Medycyna a prawa człowieka
Z przemówienia do uczestników Jubileuszu Lekarzy Katolickich 7 lipca 2000. (...) - W leczeniu nie zapominajcie o duchowych potrzebach człowieka
Podczas spotkania Ojca Świętego z gastrologami, uczestnikami kongresu na temat chorób nowotworowych przewodu pokarmowego, 23 marca 2002. (...) - Ochrona zdrowia a społeczeństwo
Do uczestników międzynarodowego kongresu Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, 17 listopada 2000. (...) - Ekonomia i zdrowie
Do uczestników XIV Międzynarodowej Konferencji Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, 19 listopada 1999. (...) - Chorzy na raka wołają o pomoc
Do około 1500 uczestników Kongresu Międzynarodowego Towarzystwa Onkologii Ginekologicznej, 30 września 1999. (...) - Poszukujcie zawsze dobra człowieka
Przesłanie Jana Pawła II do uczestników konferencji Papieskiej Akademii "Pro Vita", obradującej na temat moralnej dopuszczalności przeszczepów narządów i tkanek zwierzęcych, 1 lipca 2001. (...) - Całym sercem służcie ludzkiemu życiu
Do uczestników Międzynarodowego Kongresu Katolickich Położników i Ginekologów, 18 czerwca 2001. (...) - Badania biomedyczne w świetle rozumu i wiary
Do uczestników IX Zgromadzenia Ogólnego Papieskiej Akademii "Pro Vita", 24 lutego 2003. (...) - Jan Paweł II na Światowy Dzień Chorego
Poszukiwanie nowych i skutecznych sposobów niesienia ulgi w cierpieniu jest słuszne, niemniej jednak cierpienie pozostaje fundamentalną rzeczywistością ludzkiego życia. W pewnym sensie jest ono tak głębokie jak sam człowiek i dotyka samej jego istoty. (...) - Niezniszczalny - Konstanty Radziwiłł
Odszedł. Ale przecież jest wśród nas. Jego wizerunek, Jego słowa pozostają obecne nie tylko w obrazach medialnych - zakorzeniły się głęboko w sercach. (...) Od początku długiego pontyfikatu wiele słów kierował w stronę ludzi chorych, cierpiących, bezbronnych. Jeśli na kogoś krzyczał, to na tych, którzy nastają na prawa tych słabych, przede wszystkim na ich prawo do życia. (...) - Słudzy życia - Ks. Józef Jachimczak
Zasługą Ojca Świętego jest ustanowienie Światowego Dnia Chorego, który w tym roku obchodzony był już po raz trzynasty. W orędziach wydawanych z tej okazji Papież mówi nie tylko o potrzebie zapewnienia wszystkim chorym właściwej opieki, ale też o konieczności niesienia im pomocy w odkryciu wartości cierpienia, zarówno na płaszczyźnie ludzkiej, jak i nadprzyrodzonej. Przypomina, że najbardziej dotkliwym doświadczeniem chorego jest samotność i bezradność, poczucie odrzucenia. (...) - Syn tej ziemi - Ryszard Rudziński
To Człowiek, który jest wielkością - taką, która nie przytłaczała, ale unosiła człowieka. Zbliżając się do Niego, człowiek nie stawał się malutki, płaski, przygnieciony, tylko nabierał wartości, ducha, pewności sensu bytu. To jest wielka tajemnica, a z drugiej strony - takie bardzo proste, zwykłe spotkanie z człowiekiem przez duże C. To jest właściwie wymiar eschatologiczny. (...) - List - Ania Gręziak
Najukochańszy Ojcze Święty. (...) Kiedy przechodziłeś operację wstałam raniutko i jak przystało na anestezjologa, dałam Ci premedykację - modlitwę różańcową. Potem "byłam" cały czas na sali operacyjnej i myślałam, co robiłabym, gdybym to ja była anestezjologiem Papieża. (...) - Papież życia i nadziei - Zbigniew Chłap
Trudno dziś przesadzać i nie ja jestem do tego upoważniony, ale wierzę, że jednym z najważniejszych przesłań Jego Pontyfikatu, najpoważniejszym poleceniem dla całej ludzkości, jakie nam zostawił - jest właśnie bezwarunkowe poszanowanie życia. Wszystko wskazuje na to, iż to jedyna droga ocalenia zagrożonego istnienia człowieka. (...) - Ojciec Święty dodał sił - Alicja Chybicka
2004 rok w naszej klinice przebiegał pod znakiem Jana Pawła II. Udało się zorganizować dwie pielgrzymki małych pacjentów i personelu medycznego kliniki do Ojca Świętego. Już samo zaproszenie (Ojciec Święty dowiedział się o ciężko chorych dzieciach z naszej kliniki od zespołu dziecięcego "Ziarno", który wcześniej był na audiencji) dla tych dzieci stało się wielką radością. Bardzo starannie przygotowywały się do tych wizyt, żyły nimi. (...) - Ewa, gdzie są twoje warkocze? - Ewa Bohdanowicz
Mój brat Antoni Bohdanowicz siedział z Karolem Wojtyłą w jednej ławce i często bywał on w naszym domu. Pamiętam, że moja mama bardzo lubiła Karola Wojtyłę. Brat, który bardzo często uczył się z Karolem Wojtyłą u niego w domu, dziwił się, że przyszły papież zawsze po każdej przerobionej lekcji wychodzi z kuchni, gdzie się uczyli, do pokoju. Zaintrygowało go to i kiedyś postanowił podpatrzyć, co tam robi - Wojtyła klęczał i modlił się. (...) - Niósł Dobro - Jerzy Umiastowski
Ojciec Święty pokazywał, że umieranie jest najważniejszym momentem życia człowieka, że nie powinniśmy odsuwać umierających gdzieś na bok czy ich unikać - powinniśmy być z nimi, kiedy umierają. Umieranie to już nie jest choroba. Choroba może być przyczyną umierania, podobnie jak wypadek, zabójstwo czy inne powody. Lekarz powinien leczyć chorobę, ale też zrozumieć, że kiedy człowiek umiera, powinien być z nim w czasie jego umierania. (...) - Nazwisko i imię pacjenta: Jan Paweł II Papież - Michał Borkowski
Nad ranem 12 czerwca, przed wylotem Ojca Świętego do Sandomierza, otrzymałem telefon od lekarza zespołu R-1 zabezpieczającego Nuncjaturę, iż Papież upadł i uderzył się w głowę. Rana wymagała zabezpieczenia chirurgicznego. Wobec braku konieczności hospitalizacji, Papież nie wyrażał zresztą na to chęci, lekarz założył szwy na ranę, zabezpieczył opatrunkiem, by Jan Paweł II mógł kontynuować podróż do Sandomierza, bowiem taka była Jego wola. (...) - Stowarzyszenie brata Papieża - Stanisława Wodyńska
W 2000 r. założyliśmy w Wadowicach Stowarzyszenie im. Doktora Edmunda Wojtyły, brata Ojca Świętego. W 1932 r. doktor Edmund Wojtyła zaraził się śmiertelnie septyczną płonicą, ratując chorą pacjentkę. Zmarł po ciężkiej, trwającej 4 dni chorobie 4 grudnia 1932 roku. Żył 26 lat. Oddał życie w ofierze cierpiącego człowieka. (...) - Święty naszych czasów - Tadeusz Chruściel
Gdy umierał ukamienowany apostoł, to nikt lub bardzo niewielka grupka płakała za nim - ubolewali tylko jego najbliżsi, a świętym zostawał po długim czasie. A gdy Święty naszych czasów, ukamienowany straszliwie przez chorobę, mękę, własny swój spalający wysiłek, który wiódł go po całym świecie - umierał, to płakał cały świat. (...) - Nie było mi dane - Grzegorz Opala
Choroba Jana Pawła II i jej rozpoznanie tylko dla lekarzy ustalających terapię powinny mieć pierwszorzędne znaczenie. Dla nas takie znaczenie powinno mieć to, że cierpiał na naszych oczach i miał odwagę pokazać swoją zmęczoną twarz i drżenie rąk. (...) - Przejście - Marek Nowicki
Jan Paweł II pokazał, jak powinien człowiek odchodzić. Takiego spokojnego umierania potrzebuje każdy z nas, niezależnie od wyznawanego światopoglądu. Umierającemu człowiekowi przede wszystkim trzeba poświęcić czas. Koniec z bieganiem po specjalistach, koniec z wyszukiwaniem w internecie cudownych ziół i adresów gabinetów bioenergoterapeutycznych. Trzeba wziąć urlop i podać rękę. (...) - Wołanie o solidarność - Aleksandra Gielewska
Godność, wolność i szczęście nigdy nie będą w pełni możliwe bez solidarności. Tego uczy nas dramatyczna historia ostatnich pięćdziesięciu lat - napisał Jan Paweł II w przesłaniu z okazji 50. rocznicy Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Jesteśmy szczęśliwi, że solidarność wielu pozwoliła nam w tak trudnym okresie przygotować ten numer SZ. Dziękujemy.
|
